Nou dat valt dus erg mee..we doen wel ons best om ons Spaans op te vijzelen.. maar mensen spreken vaak toch wel een beetje Engels, zeker de kinderen. We proberen dus vooral met oudjes te socializen...

Zo aan de vooravond voordat we Guatemala gedag gaan zeggen en door gaan reizen naar onze volgende Bananenrepubliek Honduras, een mooi moment om jullie even mee te nemen naar de afgelopen tijd hier in Guatemala.

Allereerst was de binnenkomst groots net zoals van Mexico naar Belize. Wat vooral opvalt zijn de verschillende manieren van transport die je nodig hebt om de grens te passeren. Van San Ignacio zijn we met een chicken bus naar de eindhalte gereden, daar stonden al wat obscure types gereed (taxichauffeurs? no lo sé..)..na twee kilometer in de taxi gezeten te hebben, werden we gedumpt en moesten we verder de grens over lopen..bordjes hoe je moet lopen vinden ze heel lastig, dus doe je maar wat en loop je bij toeval de goede kant op. Pfieew...even in en uit lopen, een flinke environment tax aftikken en je staat in Guatemala. Iets verderop stond een bus, die vast op ons aan het wachten was..hoe naief kun je zijn. Nadat we even het kantoor ingelopen waren, kwamen we gedesillusioneerd weer naar buiten, deze bus zou pas om 18:00 weer in beweging komen en naar onze volgende bestemming vertrekken: Flores. Dat was wat aan de late kant aangezien het op dat moment half 10 ´s ochtends was. Tja iets verder zouden nog wel wat microbussen (collectivo´s) vertrekken. We kwamen aangelopen en konden meteen met een vriendeljke meneer meerijden naar Flores. Erg grappig trouwens hoeveel mensen + bagage er in zo ´n busje kunnen. Gelukkig is onze chauf ons goed gezind en stouwt hij er niet nog abnormaal veel mensen bij en zitten wij beide voorin..alhoewel ik me als we in Flores aankomen ontzettend verbaast over de hoeveelheid mensen die uit ons busje komen.

Flores dus, een klein pittoresk, enigszins toeristisch plaatsje gelegen op een eiland in het meer van Peten Itza. We zijn hier om een één van de grootste en indrukwekkendste Maya bouwerken te bekijken: Tikal. De volgende dag is het al zo ver, we worden om half 5 ´s ochtends opgehaald om naar Tikal te rijden, dat volledig in de jungle ligt. Erg gaaf om vanaf een van de talrijke hoge tempels de zon door de dikke mistige ochtend te zien breken, zodat je ineens ziet dat de Maya´s het niet bij deze ene indrukwekkende tempel gelaten hebben: door de mist heen doemen er nog zeker vier op. Uiteraard moet je daar eerst iets voor doen: een stijle trap (denk type ladder) van zo´n 75m op klauwteren, maar het is het allemaal meer dan waard.

We leren er verder dat de Maya´s zeer goed waren in het cultiveren van gewassen, het fokken van bijen zonder angel (want die prikt zo als je de honing wilt gaan ophalen), veel met astronomie deden en dat zij bovendien de tempels van Tikal precies in de vorm van het sterrenstelsel Grote Beer hebben weten te gieten. Hoe ze dat precies gedaan hebben weet niemand. Ik kan alleen maar zeggen ,dat het echt overdonderend is en echt een must see als je hier in de buurt bent. Wat ook heel mooi is, is dat het tempelcomplex waarschijnlijk zo veel groter is dan wat je nu kunt bekijken. De restanten van de volledige stad Tikal liggen op dit moment nog onder een dikke laag aarde en zijn gedurende de tijd teruggeclaimed door de jungle.

Onze volgende stop is Coban. De stad ligt lekker hoog in de Bergen, is een stuk minder sweaty & hot dan het laagland van Guatamala. Er wordt vanwege de hoge ligging ongeveer 1500m koffie/thee verbouwd. De dag erop zijn we met een groep naar Semuc Champey gegaan.. een flinke rit want laatste 25 km over dirt road.. met redelijk zware bus en enige regen in de afgelopen nacht. Semuc Champey is een natuurlijk brug uit mergel, die de rivier de Cahabon overspant (de grap met het woord voor klootzak in het Spaans was snel gemaakt - cabron). Het mooie is dat er met de tijd zich een aantal terrassen heeft gevormd waar water langs overheen stroomt. Al duikend en zwemmend kun je zo van basin naar basin gaan. Het water is ontzettend helder en lichtblauw van kleur. Op onze weg terug lag er ineens een man als neergeschoten op straat vol op z`n gezicht. Wij, zo naïef als we zijn vragen de bestuurder even te stoppen zodat we deze beste man konden helpen, of in elk geval wat te drinken aan bieden. Dat was niet zo´n goed plan volgens de bestuurder aangezien de dode man, zo dronken als een tor zijn roes aan het uitslapen was. Tegelijk waggelde er nog een ander figuur met z´n machette in z´n hand richting ons busje..wegwezen dus. In het dorp vlakbij kwamen we nog een paar neergeschoten types tegen..drank maakt meer kapot...

De volgende dag was het koffie-koffie tijd en hebben we een koffieplantage bezocht, uiteraard gesticht door een Europeaan, zoals vele plantages in de regio. Erg gaaf en grappig om te proeven, dat de eigenlijke koffiebes heel zoet van smaak is. Daarnaast kunnen we nu ook de struiken van de lage kwaliteit Robusta koffie (DE rood merk ?) van de hoge kwaliteit overige koffieplanten onderscheiden.

Na een lage rit midden door Guatemala duikt er een stadje op, omringd door vulkanen..mensen die er zijn geweest hoef ik niks meer te vertellen, dit is Antigua, de oude hoofdstad van Guatemala, totdat men bedacht dat het toch wat handiger is een hoofdstad te bouwen in een minder door aarbevingen en vulkaanuitbarstingen getroffen gebied..Zeer gaaf oud stadje met caseien belkede straten en oude koloniale huizen, vrijwel allemaal met een binnentuin. De ene in erbarmelijke staat, de andere opgeboetst en verworden tot boutique hotel. De sfeer is zeer laidback en ondanks dat het één van de toeristische trekpleisters is van Guatemala is het heerlijk relaxen hier. Ons hostel hier is, denk 1 van de beste die we tot nu toe hebben gehad. Casa amarilla (yellow house). We hebben nog een Macadamia project in de buurt bekeken, waar een Amerikaans hippie echtpaar op leeftijd de paatselijke Maya bevolking helpt om met de Macadamianoot goed geld te verdienen..erg fijn ook die homemade macadamia pancakes met blueberry jam..anyways.

Onze volgende stop was Lago de Atitlan, een prachtig meer in bergen (vulkanen). Ook hier weer prachtig weer gehad, wel redelijk frisse nachten. Overnacht in een klein dorpje San Marcos de Atitlan, waar we al snel een ontzettend mooi uitzichtpunt hadden ontdenkt om met open mond de zonsondergang tegemoet te staren.. Wow!

Weer terug in Antiqua hebben we de vulkaan Pacaya beklommen. Ontzettend koud! Gelukkig konden we over gestolde lava lopen (half jaar oud ?) om onszelf weer op te warmen..
¡Horale! Dat was ´m weer onze update, vanuit Copan, Honduras, waar de stroom enige malen op zich heeft laten wachten!

Ciao Ciao