Hallo allemaal, hebben jullie de Kerstdagen een beetje overleefd? Hier nog even een sweet treat voor de maandagochtend. Watertanden jullie al?

Paradijselijke eilanden en wij ≠ geen goede match. Net als op Caye Caulker (Belize), leek het weer op de Bay Islands voor de kust van Honduras ook $%'•$%$%& te worden, juist op het moment dat we hadden besloten om die kant op te gaan..gelukkig waren we dit keer zo slim om even het weer te checken, voordat we die kant op gingen reizen (achteraf gehoord dat het ook echt zulk petweer was als voorspeld- dagenlang regen..nee bedankt!).

Omdat we veel goede dingen over Nicaragua hadden gehoord (dank Lucas en Arjen!!) en gelezen, besloten we onze reis direct naar het zuiden voort te zetten en Honduras even te laten voor wat het is.. Behalve dan een bezoek aan Copan Ruinas, misschien wel de mooiste Maya tempels die we op deze reis hebben gezien, omdat de beeldhouwwerken hier wel goed bewaard zijn gebleven. Verder heel groene omgeving en weinig mensen. Zes dagen eerder was er een politicus vermoord vanwege drugsaangelegenheden. Moeilijk voor testellen, want op ons komt Copan over als een vredig stadje.

Daarna konden we gelukkig de rit naar Leon, Nicaragua in één dag maken en hoefden we alleen nog maar te overnachten in een plaatsje met de mooie naam Comoagua..waar ik verder niet over hoef uit te wijden (niet bepaald aangenaam)..op deze wijze konden we voorkomen dat we een nachtje in Tegucigapa hoefden te overnachten..dat een reputatie heeft een niet al te frisse stad te zijn..

Een Tica-bus rit verder en je bent in Leon. Dit voelt dit toch heel anders. Ondanks dat Nicaragua één van de armste landen van Midden-Amerika is (burgeroorlog ellende en Amerikaanse bemoeienis) voelen we ons hier nog het meest op ons gemak (tot nu te dan). Leon heeft nog veel koloniale gebouwen met weelderige binnentuinen met veel hangmatten en vooral: schommelstoelen!

Die schommelstoelen zijn echt een ding hier..niet alleen de oudjes, ook de jonkies en de koele dudes schommelen alsof het een nationale sport is. Schitterend.. als de avond valt zetten veel mensen hun schommelgereedschap buiten en al keuvelend met de buren schommelen ze een eind weg. Misschien de volgende rage bij ons in Amsterdam??

De stad zelf bezit pareltjes van oude kerken, die alleen min of meer in de staat van ontbinding verkeren. Van binnen is daar overigens niets van te merken. Kerken in Nederland zijn er saai bij. Daarnaast heeft de stad een privé museum met prachtige Picasso´s, Matissen en oude meesters, echt bizar en nog al een groot contrast met de armoedige markt die om de hoek zit.

Wat ook erg gaaf was: uitzetten van kleine schildpadjes. In de buurt van Leon (Isla Juan Venado) zit een schilpadden uitbroedstation, dat ervoor zorgt dat de eieren van de zeeschildpadden allemaal uitkomen, zonder dat ze worden opgegeten door honden, roofvogels, en natuurlijk mensen (schildpadeieren staan nog steeds op het menu van veel landen in Midden-Amerika). Ondanks de hulp hebben de kleintjes maar een overleveingskans van 1:10.000. Gelukkig dat zo´n schilpad wel tussen de 70 en 120 eieren legt. Anyways, dat de mensen op het broedstation ook niet altijd hun best doen, blijkt als we aankomen en we de kleine schilpadjes enigszins uitgedroogd aantreffen: één van de ´rangers´ was vergeten om wat water over de schilpadjes te gieten, nadat ze die ochtend uit het ei gekropen waren..dus..zo kunnen we nog we een nul plakken achter die 10.000. Maar goed, toch uitgezet en gehoopt dat ze bleven drijven en vooral dat we ze niet verzopen hebben..aangezien het ontzettend avond en dus donker was: geen idee. Nadat we een visje uit zee hadden gebbqt, zijn we samen met de ranger over het strand gaan sjouwen op zoek naar schildpadden die hun eieren aan het leggen waren. De kans was heel klein, maar uiteindelijk na zo´n 2,5 uur over het strand te hebben gelopen, kwamen we er eentje tegen! Echt bizar dat je heel dichtbij kunt komen als een zeeschildpad eieren aan het leggen is, omdat ze in een soort van trance verkeren. Nadat de ranger keurig de eieren afving en we de schilpad z´n nestje zagen dichtstampen en in zee zagen verdwijnen, was het voor ons ook weer tijd om naar huis te gaan; een ontzettend bijzondere ervaring rijker!

Onze tweede stop in Nicaragua is Laguna Apoyo, bij een hostel wat prachitg verscholen ligt tussen de bossen aan de rand van een kratermeer. Lekker zwemmen en kayaken kun je hier.. En het uitzicht vanaf het terras: waanzinnig mooi.
Next is het marktplaatsje Masaya waar we de nacht doorbengen op weg naar ons volgende stop Granada.

Granada (ja ook weer zo´n stad die een zusje in Spanje heeft) is de plek waar wij dit jaar Kerst hebben gevierd. Fijne plek, net iets mooier en toeristischer dan Leon, maar heerlijk om wat dagen doorheen te zwerven. Vandaag nog een tripje in de chickenbus (met voor het eerst ook echt kippen in de bus!) naar de dorpjes in de heuvels van Granada gemaakt, vandaar kun je heel erg ver kijken: je ziet achtereenvolgens: Laguna de Apoyo, Granada en Lago de Nicaragua liggen.

Morgenochtend vroeg beginnen we onze reis naar de laatste bestemming in Nicaragua: Isla de Ometepe, na alles wat we nu hier hebben gezien, ben ik heel benieuwd!
Kijken jullie een beetje uit met vuurwerk? Naast schommelen, houden ze daar hier ook heel erg van. Volgens mij zijn ze al sinds midden november vuurwerk aan het afsteken..wat een fanatiekelingen.

Ciao ciao, we gaan even lekker die schommmelstoel in..